De kwaliteitsparameters die voor drinkwater zijn gedefinieerd, worden “kwaliteitsnormen voor drinkwater genoemd. Drinkwater is noodzakelijk voor alle mensen, maar er zijn geen algemeen erkende en overeengekomen wereldwijde criteria voor de waterkwaliteit die we consumeren. Zelfs op plaatsen waar normen worden gevolgd, kan de toegestane concentratie van een bepaald ingrediënt met een factor 10 variëren tussen verschillende sets criteria.
Veel rijke landen stellen hun nationale normen. De Europese Drinkwaterrichtlijn en de Safe Drinking Water Act van de US Environmental Protection Agency verplichten respectievelijk criteria voor waterkwaliteit. De aanbevelingen van de Wereldgezondheidsorganisatie schetsen de normen waaraan moet worden voldaan in landen die geen wettelijk of administratief kader hebben voor dit soort normen. In 2002 stelde het Chinese Ministerie van Milieubescherming GB3838-2002 (Type II) in als drinkwaternorm.
Slechts een paar waterkwaliteitsnormen hebben een wettelijke basis of zijn vatbaar voor handhaving, en de normen die er zijn, worden vaak geformuleerd als richtlijnen of doelen in plaats van mandaten. Alleen de Safe Drinking Water Act in de Verenigde Staten en de Europese Drinkwaterrichtlijn vereisen wettelijke naleving van nauwkeurige eisen voor waterkwaliteit.
Europese lidstaten moeten lokale wetgeving creëren om de richtlijn in hun eigen land te implementeren. De Europese Commissie legt boetes op aan niet-conforme landen voor regelmatige controle en handhaving.
Een breed scala aan criteria
Documenten die de bemonsteringslocatie, bemonsteringsmethodologie, bemonsteringsfrequentie, analytische methoden en laboratoriumaccreditatie AQC specificeren, worden soms “parametrische waarden” genoemd in de context van drinken water normen. Volgens normrichtlijnen moeten verschillende niveaus worden berekend om vast te stellen of ze aan de norm voldoen, zoals het nemen van een gemiddelde. De statistische behandeling van gegevens, temporele en seizoensfluctuaties, de accumulatie van gekoppelde factoren en de wiskundige behandeling van schijnbaar afwijkende resultaten zijn enkele van de meer geavanceerde vereisten die door sommige normen worden gespecificeerd.
Waarden die zijn gebaseerd op een set parameters
Zo is 30 mg/l ijzer in dit verband een voorbeeld van een parameterwaarde. Ook kan een getal zoals “500 E. coli per liter” of “2 mg/l” koper een voorbeeld zijn van een statistische waarde in plaats van een telling. Een breed scala aan bestanddelen, waarvan er vele waarschijnlijk geen invloed hebben op de gezondheid, zijn in veel landen ook onderworpen aan parametrische specificaties. Kleur, troebelheid, pH en de organoleptische (esthetische) criteria zijn opgenomen in deze lijst met kenmerken (smaak en geur).
Verschillende benaderingen voor het beschrijven van dezelfde parameter kunnen technisch toelaatbaar zijn, ondanks het optreden van discrepanties in de norm. Er zijn veel manieren om nitriet te kwantificeren en uit te drukken. “Nitriet als N”-concentratie van 1,4 mg/l komt overeen met 4,6 mg/l van de nitrietionenconcentratie. Er is hier een merkbaar verschil van ongeveer drie keer dat bedrag.
